Ook Freia maakt vanalles mee

Freia mailde mij, ter illustratie van de ruigheid van haar leven, gisteren dit:

Stel: je komt vanmorgen net onder de douche vandaan, hoort gescheld en gebons buiten op straat. Je kijkt stiekem (want naakt) door de gordijnen en ziet een meneer tegen zijn raam(!) trappen.
De ruit wil tot grote frustratie van de boze meneer niet stuk. Deze meneer pulkt vervolgens een stoeptegel uit de straat en werpt hem door de ruit. Tevreden klimt hij naar binnen en valt in een comateuze slaap.

M. en ik hebben dus de politie maar gebeld, en die zijn even gezellig langsgeweest. Hihi, en dat op de maandagochtend.

En aangaande de foto. Stel. Je ligt al enige honderden jaren tevreden in je met-afbeelding-van-jezelf graf, lekker warm in een kerk. En dan...

zetten ze ineens een biechtstoel op je hoofd.

(Mhihihi!)

Duik in een Italiaans medicijnkastje en vind:

In Rome had ik hoofdpijn. Ik ben dan niet zo van 'ik ga dit verdragen'; ik wil gewoon paracetamol etc. en dat het ophoudt.

Mijn paracetamol was op en Freia's ook bijna, dus keken we even in de medicijnkast van Lorenzo en Alessandro. Ze hebben daar dus (om met Jamie Oliver -in de aflevering dat hij bij de monniken op bezoek is- te spreken) pills galore. Voor echt ALLES,

en ook TEGEN alles.

Onze mooiste vondsten waren echter de 'Prontoklisma' en de 'Pedo Rex'. Die dus een doe-het-zelf-fles-met-angstaanjagende-tuit en 'iets voor op je voeten' zijn.

Alleen daarom zeg ik: 'ik *hartjes* Rome'.

Here come the water works

'Gelukkig bleven we ongedeerd', aldus Nynke en Martha, en p.s. als wij dansen zien we er ongeveer zo uit
van Martha; gediplomeerd journalist, maar 4 real, ik heb dat diploma

UTRECHT- Vanmorgen zaten Nynke en ik te studeren in de UB, mensch wat een tucht enzo. Toen ging het alarm en werd er iets omgeroepen, maar ik had mijn mp3-speler op, dus?? We moesten in elk geval uit de beep en wel NU want anders zwaaide er iets, namelijk verbrandingen in meerdere graden en / of andere verminkingen.

De dichtstbijzijnde nooddeur zat uiteraard keurig op slot.

Toen begaven we ons maar sleepvoetend naar de grote uitgang, ondertussen met van ergernis weggedraaide ogen denkend ; 'FOK, ik was net lekker bezig, hebben die Shamhaarrasierers bedacht dat ze een brandoefening moesten doen'. (Dat dacht overigens iedereen, was duidelijk aan de gezichten der biebverlaters te zien.)

Maar er was dus echt iets aan de hand. Het stonk bij de uitgang naar verbrande rubber-iets. En er viel van tientallen meters hoog water op / in een verwarming, & het was water galore, mag ik wel zeggen, echt zo van ' guts' en dat dan met emmers per seconde. De bieb was dus vet stuk.

Wij dus maar weg. Scheldend & andere ladies things doend.

'Maar gelukkig zijn we ongedeerd gebleven', aldus Nynke een paar uur later, met haar handen om een kop cappuccino gevouwen (helaas zonder zo'n zilveren deken, want dat was mooi geweest voor het beeld dat ik op jullie netvlies wilde branden). 'Ik ga dus zo maar weer aan de slag, maar eerst loop ik even naar Wieger van As the World Spunks toe, want die zit achter jou, Martha'.

Masterplan

Ik ben aan het afstuderen, of doe in elk geval pogingen daartoe.

Waar ik me momenteel vooral op richt is de vraag: Wat voor mensen hebben het meisje met de prei langverwacht?

Subvragen: Wie downloaden dat? En waarom? EN Waarom een prei en geen andere groente, bijvoorbeeld een kangoeroe?

Zou het een truuk van Rita zijn om een bepaald soort mensen op te sporen om hen uit te zetten?

Ik ruk mij de haren uit het hoofd om dit!!1!!1

Ik was op bol.com en OMGGGGGGGGGG

Twin Peaks - Seizoen 2 (6DVD) PAL

Kyle MacLachlan, Mädchen Amick, Lara Flynn Boyle & Sherilyn Fenn
Geregisseerd door: David Lynch
Adviesprijs: € 69,99
bol.com prijs: € 49,99 U bespaart: 29 %
(Nog niet verschenen - U kunt deze titel reserveren)
Beschikbaar op 05.04.2007
6 items
Regio: 2 (geschikt voor Europa & Japan)
Releasedatum: 05.04.2007

HOE LANG hebben we hier op moeten wachten?11?!?!?!!?!? Laten we een Twin Peaks slaapfeest houden!!11!!11!!!!1!

Ik ga

We wandelen door de tuinen van de Villa Borghese, de Galleria is helaas uitverkocht tot en met donderdag. Jammer, maar het park hier is zo mooi, dat we eigenlijk net zo lief buiten zijn. In de Santa Maria del Popolo hebben we net de Caravaggio's bekeken en een kaars aangedaan (het waren van die stomme lampjes). Nu slenteren we over de witte paden van het park en laten ons verrassen. Na elke bocht zien we wel een standbeeld of een vijver. De stad lijkt hier ineens heel ver weg. Het is januari, maar in de zon al 16 graden. Rome ruikt naar nieuw leven, naar lente.
Jij kunt geen relatie hebben op dit moment, zeg je. Een vriendschap voelt voor mij te veel als een uitgeklede voortzetting van wat we hadden; daar begin ik dus niet aan. Het is moelijk om je vriendschap af te wijzen en je pijn te zien. Je zegt: 'Je kilte doet me zeer'. Ik weet het, maar ik moet me staande houden. Als ik jou te dicht bij mijn hart laat en je doet het nogmaals pijn, weet ik niet hoe ik.

Uren staan we al tegenover elkaar, zo voelt het althans. Je ogen eten mijn gezicht en mijne eten het jouwe. We hebben niks meer te zeggen, of eigenlijk juist teveel.

Ik moet gaan.

Weg van deze tegels, weg van hier. 'Ik moet doorlopen', zeg ik, terwijl ik roerloos blijf staan. 'Ik moet echt weg', zeg ik na en tijdje. Ik scheur me los en begin te lopen. Omkijken doe ik niet. Lopen, gaan door de waas van tranen, gaan. Naar huis, mijn koffers pakken. Weg hier, morgen ga ik naar Rome.

Het is voor jullie bestwil dat ik de mike niet grijp

Om één of andere reden denken mensen dat ik zangduo's bevolk. Op mijn vorige werk waren er een paar mij onbekende collega's die het smartlappenduo De Boa's vormden. Toen gebeurde er *iets* in het hoofd van allemaal mensen waardoor ze dachten dat mijn directe collega José en ik De Boa's waren. We werden dus ook echt gevraagd voor feesten en partijen. Wij: '???'

Vandaag stond ik in de kantine met mijn thermoskan te zwaaien, dat doe ik nou eenmaal als ik mij verveel, toen er zeer enthousiast een medewerker van de FD op me af kwam. "Wat leuk dat je donderdag op de nieuwjaarsreceptie ook gaat zingen!"

Ik gooide bijna mijn thermoskan door een ruit en nu vraag ik me af waarom mensen hier voor in de plaats niet kunnen denken van 'dat meisje wordt later Kofi Annan'.

Een ordinaire dief

Onze kerstboom, hier op werk, staat nog een beetje uitgedroogd in het hoekje te vegeteren. Daarom houden wij echter niet minder van hem (haar?). Toen gisteren een studente met een gevlekte hyena-achtige belangstelling om onze groene vriend heen liep te sluipen, zei ik dan ook "Hee wat moet je van hem / haar???". Ik bekeek haar met mijn loeroogjes. "Die is nl. van ons, de mensen van De Afdeling Waar Ik Werk En Dus Loyaal Aan Ben, dusssssss...".

Het meisje bekeek mij van 'Wat ben jij een trúúhúút, laat me, ik haat je'. Met een verveeld hoofd zei ze vervolgens: "Ik wil de slinger uit de boom hebben. Ik wil 'm gebruiken voor een masker wat ik aan het knutselen ben."

Ik zei: "Dat kan niet, die slinger is van DAWIWEDLAB. Dus HELAAS."

Het meisje schold mij in haar hoofd uit voor rotte vis en bekeek mij nog eens goed opdat ze mij tegenover haar vriendinnen adequaat kon beschrijven en in de beschrijving mijn fysiek zwakkere punten lekker aan kon dikken (letterlijk en dus figuurlijk). Ze zei "Oh", en liep weg.

Ik heb meteen heel de boom leeggeragd en alles in dozen gestopt. Alleen het onbreikbare strikje aan het puntje van de boom heb ik laten zitten. Dat is zij er dus alsnog uit komen pikken toen ik naar huis was, vertelde Tanja vanmorgen.

Wat een trut!

Zijn

De Musei Capitolini zijn mooi als altijd. Misschien zelfs wel mooier, nu Marcus Aurelius een eigen zaal heeft gekregen. Ik had dat nog niet eerder gezien. Het uitzicht over het Forum en het Colosseum vanaf de achterkant van het museum is prachtig. Het is druk op het forum, maar daar merk je hier niks van, de zon kleurt het het Colosseum oranje-geel. Freia en ik moeten heel hard lachen als we ons in een spleet tussen de eeuwenoude stenen worstelen en Alessandro een foto van ons maakt.
Op de hoek van het Campo de Fiori drinken we aan het eind van de middag een wijntje. We zitten buiten, een beetje mensen te kijken. Op lijkt Campo lijkt het alsof er een oorlog is geweest; overal liggen kratjes en koolbladeren, zou dit schouwspel Bruno na 407 jaar vervelen?
'Ik droom nog vaak over je', zeg ik. 'Of beter gezegd; als ik dromen heb, kom je er vaak in voor. Soms kom je alleen maar even langs, even kijken hoe het gaat, soms zeg je zelfs niet eens iets.' Ik weet niet hoe lang we hier al staan of hoeveel mensen al tegen me op zijn gebotst. Dan zeg jij: 'Ik droom ook steeds over jou. Precies het zelfde. Ik word er gek van.' De tranen beginnen over mijn wangen te glijden.

Een goed begin is het halGodwatafgezaagd!!1!1!1

Ik dacht dat Freia en mijn Oud&Nieuw best wel een stomme was. Dus ik vertelde de 'inmiddels kunnen we er om lachen want mén dit was erg, luister maar'-versie aan de Groningse M.

M vertelde toen dat ze na een misselijke dag eindelijk moest overgeven, precies om twaalf uur. 'En ik weet heel zeker dat het precies om twaalf uur was', verzekerde ze mij. 'Want ik lag met mijn armpjes om de pot toen ik de weerschijnselen van het vuurwerk over de badkamertegeltjes zag trekken.'

Nja, een slecht begin is óók het halve werk, besloten we toen maar.

Terug

De lucht is hier warm en veel zachter dan die in het waterkoude Nederland. De laatste avondzon strijkt over de stad terwijl we naar Termini rijden, overal gaan de lampjes aan, mensen haasten zich in auto’s en op motorino’s naar huis of naar een bar voor een aperitivo. De bomen bij het station zitten nog steeds vol met spreeuwen.
Nadat we iedereen weer in de armen hebben gesloten en onze koffers hebben weggezet, gaan we meteen mee de auto in, de stad in, pizza eten. Tot laat in de nacht zwerven we daarna van plein naar plein, we zien Bruno en het Pantheon en volgen straatjes tot we voor de Trevifontein staan. Het schouwspel van licht en water raakt me opnieuw. Dag Rome, dag geweldige stad, ik ben terug! Omarm me en betover me zoals je alle keren deed.
Het is zó druk in de stad vandaag! Op televisie zie je wel eens zo’n stroom Chinezen of andere Aziaten door een straat glijden, dan hoor je een voice over die iets bij die beelden vertelt. Daar lijkt het hier op Hoog Catharijne nu ook wel een beetje op. Geen een mens is in de massa van een ander te onderscheiden.

‘And all I see is you’, zingt Dido ineens in mijn hoofd.

Ik sta aan de grond genageld, je bent nog zeker vijftig meter bij me vandaan en ziet mij nog niet. Ik herken jou meteen, ondanks je muts en je sjaal. Dan zie je mij. Het is ruim een maand geleden dat ik je even heb gezien. Toch 'wist' ik dat ik je vandaag tegen zou komen, ook al woon je nu ver weg. Ik zeg als begroeting ‘ik dacht dat ik je bij de Media Markt zou tegenkomen’. Jij zegt ‘Daar wilde ik ook nog heen, maar ik had er geen tijd voor’. We staan roerloos in de mensenstroom als twee rotsblokken in een rivier.

De Jongen die op Haakje lijkt maakt ook een foto, zie ik nu pas

Ik kreeg van Nynke en Coert het verzoek om mee te doen aan dat doorgeeftstokjestukje met 5 dingen over jezelf die bijna niemand weet oid.

Aldúúús, bitchez.

1) Bijna niemand weet hoe ik er uit zie met een vierliterfles champagne in mijn persoonlijke ruimte; of hoe ik er uberhaupt uit zie, óf hoe een champagnefles van 4 fokking liter ...

2) Ik heb een keer gedroomd dat ik met Marten Hoepla zoende. We vonden het allebei heel leuk. *Dus Marten, wat denk je ervan??*

3) Ik was fan van BZN. VROEGUUUUUUHUUUUUUR (En hee, dit kón je weten.)

4) Ik heb een haat-liefde verhouding met mijn grand foulard.

5) Nynke en ik gaan samen een weblog doen en we denken er serieus over om die 'Iets ZONDER Kasper' te dopen.