Zielig persoon aka Moi

Op hoe zielig ik was.

Ik ging dus maar bij mezelf commenten, omdat ik nhhhhhhhhh-óóóóóóóóóit meer comments kreeg. Dat leek me niet goed voor mijn cool en ook niet voor die van mijn blog.

Ik dacht van 'ligt het aan mijn beperkte onderwepskeuze'; dat zou heel goed het geval kunnen zijn. En ik dacht: 'Zijn mensen uitgekeken op mijn taalgebruik' ('ben ik de enige die soms daar om moet lachen écht de enige (even hoe low ga ik door hier toe te geven dat etc.)???'

MAAR Waarschijnlijk dus wel ja.)

:''''(

Al t bovenstaande is waarschijnlijk-mogelijk in meer of mindere mate waar. Maar toen ik dus bij mezelf probeerde te commenten, kwam ik er ook achter dat de comments stuk zijn en dat daar ook een deel van de oorzaak van het uitblijven van comments kan liggen.

Volgende deel van hoe zielig en hulpeloos ik ben; hoe fix ik dat? (Comments / adviezen graag bij Nynke achterlaten, tnxxxxx)!

JHAAAAAAA! Carnaval!!!

Eerst wist ik het niet zo met carnaval, maar sinds een paar jaar is het JHAAAAAAAAAAA!!!

De hoogtepunten van dit jaar:

- De aanwezigheid van zowel Hulk Hogan als Spiderman in het dorpshuis van Esch. We hebben met passie geprobeerd een ultimate fight tussen hen te laten gebeuren, maar je voelt de 'helaas' al aan komen; en je hebt gelijk. Hulk Hogan kende Spiderman namelijk en ze waren vrienden en Spiderman was "trouwens allang weg" tegen de tijd dat we HH in de hoek gedreven hadden. Gemiste kans, ik had nl. echt geen idee wie er zou winnen als ... WOEH!! ... *trilling over hele lijf*, wat denken jullie??

- Ik kreeg bier in miniglaasjes omdat ik een mietje was.

- De opa's waren er weer. En Markje danste met ze. En ik niet.

- Café De Tijd.

En momenteel ben ik ziek, maar wat wil je??

hói!!

Ik leef ook in afwachting van

Ik heb vandaag al twee valentijn-gerelateerde digitale berichten mogen ontvangen -hoezee-; eentje van E. van mijn werk (líef), en eentje van Gerrit de uitbener *annex* taxichauffeur-met-sleepvoet. Gerrit, net als alle voorgaande jaren; ik ook met passie van jou.

Mooie oogst, ik ben bijna tevreden... er mist alleen nog één dingetje.

M. was laatst skieen, en toen keihard op zijn bek gevallen. Met zijn arm op een steen; grote wond, bloeden. Toen ik m weer zag, was de wond inmiddels een grote korst. Toen ik m daarna nog een keer zag, was er nog een klein korstje over; in de vorm van een hartje. Ik zei dus tegen M. "Je hebt een hartjes-korstje." M. bestudeerde zijn elleboog en zei toen: "Die heb ik speciaal voor jou zo geknaagd."

Van de week zag ik M. weer. "Hee, je korstje is weg," zei ik, toen hij zijn mouwen oprolde. "Klopt," zei M., en hij ging verder met de afwas.

Vlak voor hij weg ging vertelde M. na lang aarzelen het volgende. Namelijk. "Ik had heel voorzichtig met het korstje gedaan. Toen hij er af kwam, was het dus nog steeds dat hartje. En ik had dat dus speciaal voor jou bewaard. Ik wilde m dan in een envelop doen en in de bus gooien met verder niks geen briefje ofzo; alleen het hartjeskorstje. Maar ... ik ben hem dus kwijt geraakt. Erg he?"

Maar even; ALS M. da had gedaan, dan was dat echt mijn mooiste valentijnsding aller2007 geweest. By far!

De zesmiljoenste hit via google op 'avocado+magnetron'

Want Het Is Dus Waar!

Vorige week at ik bij Sanne en ze had zo'n avocado gekocht die dan ineens als je thuis komt een steen is.

Ik (totaal out of the blue, maar ik weet echt niet wat me bezielde): "Die kan je dan toch in de magnetron doen?"

*Sanne en Martha kijken in een oorverdovende stilte de kamer en keuken rond om te zien of iemand anders dan Martha dat zei. Dat was dus niet zo, ik zei dat. Na een minuut van stilte en oogbalverrekking opperde Sanne:*

"Laten we het googlen. Dan doen we 'avcado+magnetron+eureka' en dan bij 'woorden die ik niet zoek' vullen we dan in 'ramp'?"

Het was de beste optie, en aldus.

Het Kon Dus Echt!!!!!!!!!!!!!!! Je krijgt for real hits en die zeggen dat het KAN!!

Dus wij dat ding in de magnetron, vol vermogen, vol vertrouwen, je kent ons.

Als je hem er dan uit haalt, is hij echt zacht(er), en je kan er ook heulleuk mee ... tsja ... soort van tafeltennissen/jongleren, 'ieh, ieh, ieh'-roepend, omdat hij dus wel godseheet wordt en je dus je handen fikt *galore* als je m triomfantelijk uit de magnetron pakt.

Mijn moeder is niet snel bang

Laatst logeerde mijn moeder bij mij. Een heel weekeinde!! Van mij!!! Wahaha!!

Het was heel gezellig, tot we op zondagmorgen tijdens een stadswandeling omzwermd werden door ontsnapte schreeuwende hooligans. Politie overal, met honden en blaffen en ME. En wij dus. Ik stelde voor om even in een café te gaan schuilen tot ze voorbij waren. Toen zei mijn moeder dus, for real: 'Nee joh, thuis maak ik zoiets nooit mee, laten we nou even blijven staan en kijken wat er gebeurt!!!'

De hooligans werden als de stieren in Pamplona door de straten richting stadion gejaagd en ons overkwam niks, behalve dat we nog 47 keer een politiebus kruisten, met daarin waarschijnlijk achterdochtige agenten, die zich afvroegen waarom wij ons eerder niet uit de voeten hadden gemaakt.

Ode aan Rinus

Als ik de afgelopen weken ergens heen wilde fietsen, dan leek het of ik constant een heuvel van een graad of 90 aan het be-collen was. Oh. Mijn fiets liep overal aan en wilde niet meer uit de zwaarste versnelling. Na twee straten was ik gegarandeerd doorgezweet en moest ik best wel huilen.

Dit lijkt klein leed, maar in Utrecht hebben fietsenmakers dus De Macht. Als je een nieuwe bel wilt, dan vervangen ze meteen zowel voor als achter je binnen- en buitenband en rekenen je daarvoor 150 euro; en dit vindt iedereen normaal, want het gebeurt heel de tijd. Klote, maar je berust er in.

Ik wilde dus niet naar de fietsenmaker. Tot ik aan Rinus in de Twijnstraat dacht. Hij ziet er uit als een piraat met een lange witte baard en wit warrig haar. En anderhalve tand (en een trek-been, maar het kan ook zijn dat ik dat wil, en dat dat niet echt zo is). En -ECHT WAAR, hoe mooi is dit??- hij heeft in zijn zaak zichzelf en zijn voorvaderen (die voor hem de fietsenwinkel hadden) in een Mount Rushmore- wandschildering verwerkt.

Ik dus naar Rinus. "Ik weet dat je m niet meer kunt 'herstellen zoals het hoort' maar als je het beter kunt maken dan het nu is, dan ben ik al heel blij." Hij zag de wanhoop & tranen in mijn ogen en beloofde zijn best te doen.

Enige dagen later kon ik mijn lieve fiets ophalen. "Ik heb de banden opgepompt, alle dingen die aanliepen zó verbogen of weggewerkt dat je er geen last meer van hebt. Ik heb m ook in een normale versnelling gezet en verder gewoon nog wat dingen verbogen... Nu doet hij het weer prima. "

Ik trok mijn portemonnee. Had dertig euro gepind.

"Dat is dan twee euro alstjeblieft", zei Rinus.