Kerst, en wat mij dan roert

Het ontroerendste kerstincident dit jaar is -tot nu toe- de kerstkaart die mijn moeder kreeg van de Straatkrantverkoper die hier bij de C-1000 staat.

De man is afkomstig uit een voormalige Russische republiek en heeft zichzelf voor de supermarkt staand met een Russisch-Duits woordenboek Nederlands geleerd. Op de kerstkaart die hij mijn moeder, een vaste Straatkrantafneemster, overhandigde, heeft hij met een hanenpoterig maar vastberaden handschrift geschreven:

'Van Harte Gefeliciterd'

Wanneer ik me o.a. uit de voeten maak

Ik kan best wat hebben; op vele vlakken en van aardig wat mensen.

Afgelopen week organiseerde ik het kerstontbijt van mijn Werk. Zo'n 130 mensen kwamen zich tegoed doen aan croissants, chocoladebroodjes allerlei soorten sap. De boterhammen bleven uiteraard liggen en de Stomme Gepensioneerde die te pas, maar vooral te onpas nog overal opduikt kwam (uiteraard te onpas) langs en begon te eten alsof hij tien dagen in het glazen huis opgesloten zou worden meteen zodra hij zijn vork neer zou leggen.

Kan ik hebben.

We hebben ook nog gezorgd dat de kerstpakketten werden uitgereikt, dat is net zoiets als in de middeleeuwen je hoofd door zo'n plank steken, terwijl je polsen daar ook in vast zitten. En de anderen hebben dan tomaten, als in opmerkingen over het pakket.

Kan ik handelen.

Ik heb het halve tuincentrum laten aanrukken om de tafels op te schmucken; via de telefoon heb ik de versiering uitgezocht terwijl het meisje-van-het-tuincenrum de kerstspullen beschreef als 'deze slinger is wat plukkiger dan die andere, zo met meer sliebertjes' en 'ik zou deze kersttakken dus niet nemen. Ze zien der niet uit. Je ken beter een kerstboom kopen en die dan kaal zagen als je takken wil.'

Oké, mij best. (Het zag er prima uit, uiteindelijk; ook als je niet alleen maar door je bijna dichtgeknepen ogen door je wimpers keek.)

MAAR. Ook ik heb mijn grenzen. Er moesten dus van die gruwelijke kerststerplanten op tafel. Oh, en die haat ik echt met passie; meerdere verkeringen heb ik er om uitgemaakt. Maar goed, andere mensen van Werk zetten ze neer (en ik deed snel prikkeldraad op hun blaadjes als niemand keek en dacht dan 'mhihihi').

Na het ontbijt kwamen er echter mensen op me af van 'wat doe je nou met die kerststerren?' (en ze keken dan verwachtingsvol). Dat gaat mij dus net even te ver. Het 'willen van kerststerren' kan ik gewoon niet mee omgaan. Zeker toen mensen zeer kemphanig begonnen te doen aangaande wie wanneer hoeveel plantjes mee mocht nemen. Ik heb toen 'hé hóóói!' gezegd en ben richting kerstvakantie gefietst; daar blijf ik de komende tijd mooi zitten.

En ook een fijne kerst

Hee!11!!

Op het bovenste paarse snippertje staat: 'Ben jij nou op je sokken aan het dansen?'

Op het onderste: 'Ik heb het hier zo naar mijn zin, dus ik dacht: ik trek meteen mijn schoenen uit!'

Ik heb er bij geschreven:

Zo veel mooie dingen!

En gewoon voor het oprapen. Dit knipte ik uit 'NL30'.

N mooi 2007.

Liefs, Martha

Ik wens jou een heel heel mooi 2007! Mooie dingen je kant op!!

Schelvispekel is een echt bestaande drank, A. te A.

Eheh eh! Van t weekeinde was ik in de kroeg met Maeb en Frank (www.anitahoudtvanpoezie.nl) was daar uiteraard ook. Frank dronk Schelvispekel en vertelde een depri verhaal over nadelen van het leraar-zijn; namelijk dat je niet meer als een idioot in het rond kunt dansen omdat er steeds overal leerlingen opduiken die je op de schouder tikken en 'hoi Meneer' zeggen.

Dát is stom!

Vroeger was Frank & mijn lieveligsdans om in de Tivoli te doen namelijk 'sensueel dansen terwijl iets van je lijf de muur aan moet blijven raken'. Dus je hand of je voet, maar ook je voorhoofd, rechterbil of kruin; het mocht allemaal als maar IETS de muur raakte. En ondertussen dus wel hard dansen en bij voorkeur rondjes om je as draaien.

Toen, afgelopen zaterdag dus, dronken we allemaal maar Schelvispekel (en als je dus Schelvispekel googlet dan krijg je maar een paar afbeeldingen waaronder die van de flessencollectie alhierboven afgebeeld en die van de mevrouw die er iets te veel van gedronken heeft. (Dat ben ik niet overigens; dat vrouw.))

Iemands bh-koop-pret bederven

Gisteren schuimde ik de straten van Utrecht af op zoek naar relaxte bh's voor mijn oma (ik doe inderdaad seksie dingen op mijn vrije dagen). Bij de Hennes vond ik hele goede, in de aanbieding echt van 50%, dus ik blij. Er stond een meisje samen met mij naar die bh's te kijken. Ze zag hoe tevreden ik was met mijn vangst en zei: 'ze zijn leuk he?', terwijl ze er eentje met gestrekte armen keurend voor zich uit hield. Ik zei 'Ja, ze zijn echt PERFECT voor mijn oma die in januari 91 jaar wordt!!1!11!!'

Het meisje slikte, hing de bh terug en ging er snel vandoor.

Ik zat in de hooligantrein

En het was zo mooi!

Tegenover mij zat een hele erge tuighooligan, en schuin tegenover mij zat een meisje dat later fo sho in een reformwinkel gaat werken, iets te naaien. De hooligan vroeg ineens 'Wat maak je dan?' 'Een veertiende-eeuwse vrouwenmuts', zei het meisje, en ze richtte zich weer op haar lap, naald en draad. 'Knap hoor', zei de hooligan vol bewondering. En na enige aarzeling vroeg hij 'Mag ik m eens passen?'

En dat mocht.

(Er ontspon zich een heel gesprek tussen hen, en op een gegeven moment zei het meisje 'In die tijd zou ik Maartje Thiesdochter hebben geheten.' De hooligan 'Tiefusdochter??' Ik WAAAAAAAAAAAhahaha.)

Take a walk on the wild skype

Ik ben al maanden op skype, maar heb dus nul vrienden daarop. Is niet heel erg, maar die telefoon kostte een vermogen dus ik was gisteren ineens heel blij toen.

Gisteren zat ik als een bezetene aan een paper te werken en toen MELDDE ZICH IEMAND ALS MIJN SKYPE-VRIEND AAN EN HET WAS... KOBE!!

Ik ken Kobe van de middelbare school, maar heb m daarna niet veel meer gezien, hij was vaak in de Verenigde Staten. Maar blijkbaar heeft hij me dus weten te vinden via hyves of schoolbank of iets dergelijks. Leuk man!

Dus ik begin te skype-msn-en; Hee Kobe!
Kobe: Hi!
Ik: How's life? Still in the States? (kijk mij moeiteloos op Engels overstappen!)
Kobe: Nooo ... and my name is... Kobechen...
Ik: *denkend; doe niet zo gestoord PLIES, ik ben al zo druk* O-K-E ... Kobe-chen ... why do you call yourself Kobechen these days?
Kobe: That happinz to be my name. Chek my webside pleas.
Ik: *kijk op die link*: Kobe, why is your site in Chinese?
Kobe: Oh sorry...
Ik: I'm sorry but I thought you were a friend of mine... I'm gonna end this conversation, bye Kobe.

*Gooit Kobe-chen van skype en blokkeert m*

Kobe *vanuit een pop up*: But I sell you really chep Nike Shoes!

Kobe *vanuit pop up 2*: I am Chinese bussnes man

Kobe *vanuit derde en laatste pop up* Sorry to have mistaken your troust

Daten met een theoloog

OK!

GEEN, geen 'godverdomme' zeggen.

Geen 'djiezz', geen 'Christ alive'.

Pfffffffffffffff ... gggggggggg, ik bedoel, nou... ik... mén verbied mij een woord en ik Gilles de la Tourette het heel de avond!! En dit is geen één woord; dit is ... een spectrum, een taal...

Nouja in elk geval eerst is er het VOORWERK.

Aan uiterlijk gerelateerde aandacht: hetzelfde als normaal (als in 'wanneer ik een date heb'-normaal). Extreem veel tijd steken in het jezelf er nonchalant(-elegant-sexy)-en-dat-kost-mij-nul-moeite uit laten zien. Dat kost uren, mannen, dat jullie het even weten.

De plaats-date vooral aan hem overlaten (hopen dat het nhhhhhhhhhhhiet het café bij mij op de stoep is, want dan komen gegarandeerd 12 mensen die ik ken ' ineens' ook daar iets drinken) ...

Maar wacht. Het is een theoloog. Ken ik kerken met een bar?? -> want dan spreken we vast in zoiets af... Ik ben benieuwd ... *??* Is er iets te doen in die Paardenkathedraal waar ik altijd over hoor?? (Geen idee.)

Nou het werd dus Springhaver. (Na een telefoongesprek wat één grote spraakverwarring werd, maar allee, we hadden elkaar dan ook herontmoet tijdens de film Babel dus spraakverwarring, hahaha, ik vond het wel wat hebben, hij niet, want hij had me s middags een sms gestuurd die ik niet had ontvangen en waar ik dus niet op had geantwoord (we spreken nu over 20.00, en we zouden om 20.30 afspreken, maar we hadden nog niet gezegd waaro) waardoor hij mij geergerd opbelde (om 20.01) van 'of het niet door ging omdat ik niets liet horen' en ik 'hahahá' (spanning), 'nee ik wil afspreken, maar mijn telefoon = gek etc. en ik had je sms niet gekregen en maar ik zie je graag'.)

Wij dus in Springhaver en wij zo van "studie, studie, terroristen, pastoraat, familie, vrienden, inzichten, wijsheden, voorbije liefdes, Utrecht, sigaren" (toen zei de serveerster 'die mogen hier niet' en haatte ons vanaf toen). Wij: "bier, wijn, kamers hebben, druk zijn, schrijvenschrijven, journalistiek , afstuderen; of nog niet, allemaal café's, schrijvers, blog, Connie Palmen, In der Beschrankung zeicht sich erst der Meister, haha, jij zei dat en ik schreef dat vanmiddag!". En toen was het ineens kwart voor twaalf.

Wij naar buiten. Mijn adem veranderde in wolkjes toen ik mijn fiets pakte en hij zei 'ik fiets wel even met je mee naar huis'. Ik zei 'oké' en deed mijn lampjes op mijn fiets. Hij zei: 'Ik heb geen lampjes' en fietste sloom een rondje voor de kroeg.

We fietsten weg en ik had het koud, ik kwam langzaam op gang terwijl de kou ik mijn knokkels begon te bijten. Ik stapte af om mijn handschoenen aan te doen en mijn muts op te zetten, vijf huizen voorbij de kroeg. Hij zei ineens: 'Hier sla ik dus af', en terwijl ik mijn haar achter mijn oren en uit mijn muts deed, maakte hij vaart en ging er vandoor. Hij riep nog iets over zijn schouder, maar ik verstond het niet. Ik zei dus maar 'dag?'.

Ik zag hem gaan en dacht bij mezelf 'hij fietst alsof JUIST DIE hem achterna zit'.

En toen dus niks meer. Amen!

(En op de foto is duidelijk mijn muts te zien, die ik dus rock, en waar het dus niet aan kan liggen allemaal. En - nog prominenter- op de foto te zien is: Martin. Hij heeft het verhaaltechnisch dus afgelegd tegen de theoloog, want anders had ik een verhaal geschreven over hoe Martin me vorige week uitnodigde voor zijn verjaardag, maar helaas. Deze foto dus als goedmakertje.)

Let me know

Heu!

Ik heb het druk. Ik heb twee verhalen te vertellen, maar heb er maar tijd voor eentje. Welke willen jullie horen?

1) Het uitgenodigd worden op de verjaardag van je ex (incluis andere ex-vriendinnen en familie)

2) Het een date hebben met een theoloog en hoe dat afliep (amen)

Ik lees t wel, hooooi!

M

Freia ook, hoor

jarig dus.

Niet alléén Sinterklaas is dat vandaag! (Of nja, het is eigenlijk de sterfdag van de sint vandaag, maarJAAAAAAAA. Een knies die daar op let.)

Gefeliciflapstaart, Griet! En dat we nog maar vele jaren neplachend in de keuken van je vader worst mogen snijden op zijn verjaardagen. Mhihihi!

Pizza Morte

Vrijdag kwam ik thuis. Ik had iets teveel gedronken. Het rook naar afgekoold, beneden bij de voordeur al. 'Dizz nie goe', dacht ik toen.

En inderdaad. Met het bestijgen der trappen werd de kaastomaatinfernogeur steeds penetranter. Toen dus de keuken. Iemand had -waarschijnlijk- een dode pizza. Treurig, naar, medeleven etc. Maar. Waarschijnlijk had deze weer alleendoorhetlevenmoetende eerder op deze vijdagavond besloten om zijn overleden pizza in mijn oven te cremeren. Tot hij zwarte ronde korst was. Toen heeft de nabestaande de as van de pizza over het hele aanrecht geschraapt (bij gebrek aan strooiweide??). En de doos op de keukenvloer gegooid. En toen doej.

Ik heb overwogen Moderne Manieren te mailen (check de website van Trouw; fotootje van een vrouw, zo'n klein blokje) om te vragen of het gepast was als ik een kaart zou sturen aan de nabestaande, of dat dat zou getuigen van lomp- en achteloosheid mijnerzijds.

Ik weet dat soort dingen nooit zo goed.