Zijn

De Musei Capitolini zijn mooi als altijd. Misschien zelfs wel mooier, nu Marcus Aurelius een eigen zaal heeft gekregen. Ik had dat nog niet eerder gezien. Het uitzicht over het Forum en het Colosseum vanaf de achterkant van het museum is prachtig. Het is druk op het forum, maar daar merk je hier niks van, de zon kleurt het het Colosseum oranje-geel. Freia en ik moeten heel hard lachen als we ons in een spleet tussen de eeuwenoude stenen worstelen en Alessandro een foto van ons maakt.
Op de hoek van het Campo de Fiori drinken we aan het eind van de middag een wijntje. We zitten buiten, een beetje mensen te kijken. Op lijkt Campo lijkt het alsof er een oorlog is geweest; overal liggen kratjes en koolbladeren, zou dit schouwspel Bruno na 407 jaar vervelen?
'Ik droom nog vaak over je', zeg ik. 'Of beter gezegd; als ik dromen heb, kom je er vaak in voor. Soms kom je alleen maar even langs, even kijken hoe het gaat, soms zeg je zelfs niet eens iets.' Ik weet niet hoe lang we hier al staan of hoeveel mensen al tegen me op zijn gebotst. Dan zeg jij: 'Ik droom ook steeds over jou. Precies het zelfde. Ik word er gek van.' De tranen beginnen over mijn wangen te glijden.