Het is groter dan ikzelf

Mijn haar dus. Dat is momenteel mad and out there. Gisteren zag ik mezelf en ik dacht 'Hermione', -kapselgewijs dus. Dus ik doe wat ik altijd doe als ik me realiseer dat iets echt niet langer KAN OP DEZE MANIER.!!1!11!!!!

Ik bel iedereen.

Moeder, vriendin 1 tm 4, vriend 1 en vriend 2. Altrecht.

En de kapper, in dit geval. Om 10.20 uur vandaag kan ik terecht en de Haarmeister heeft me bezworen dat hij zijn best zal doen om mijn haar langer te knippen en te zorgen dat het nooit meer, of in elk geval vandaag niet meer, zal pluizen.

Ik droomde dat je dood ging, en ik je vader troostte

Het is alweer even geleden, de stormen zijn geluwd. Ik ben niet meer boos, soms nog wel kwaaiig, gewoon, omdat je me hebt gekwetst.

Toen ik je laatst weer zag, en jij mij; met andere ogen. Of juist weer met dezelfde ogen, het is maar hoe je het bekijkt. Ik zag je weer stralen, weer lachen, weer vallen...

Ik zag jou toen, en in een flits onze liefde voorbij komen. Het strand, die nachten bij de openslaande deuren op de bank, het uitzwaaien vanaf het balkon, de mailtjes, Nina Simone en de verhalen, zo veel verhalen.

Je wilde me iets zeggen, toen ik je dus laatst weer zag. Ik wilde niet luisteren. Je praatte dus maar wat over koetjes en kalfjes terwijl ik met mijn armen over elkaar en een stroef gezicht naar je luisterde.

J. zei gisteren tegen mij 'ik ben benieuwd naar wat hij eigenlijk echt te zeggen had'.

Excruciating paiiiiiiiiiiiin!

Soms heb je van die oerneigingen van 'ik wil jou pijn doen'. Meestal heb je dat als iemand bijvoorbeeld iets tegen je broertjes doet of tegen babyeendjes, maar soms heb je het ook om kleine dingen.

Ik althans.

Soms heb ik een bijzonder kort lontje en wil ik al prikkeldraad op iemands arm doen als ze voordringen bij de kassa of met zijn drieen naast elkaar blijven lopen op de stoep, zodat ik met mijn neus langs de gevels moet schuren om mijn weg te kunnen vervolgen.

Nu heb ik daar iets pepperspray-esques op gevonden. Ik ga de deur niet meer uit zonder gezichtsreinigingsdoekjes van Albert Heijn eigen merk in the bag. Zodra iemand een pas scheef zet, duw ik hem zo'n doekje in het gezicht en begin verwoed te boenen.

Opperhuidschade, zeg ik je, tot de derde macht. En prikken (als in 'met een nieuwe schuurspons met kracht in je gezicht wrijven en daar dan nagellagremover overheen gieten') en dan is het rood en dat duurt zeker 24 uur.

Peace out, y'all!

Links

Gisteravond waren Nynke en ik in de Escape in Amsterdam. Daar wachtte de PvdA de verkiezingsuitslagen af. We weten allemaal inmiddels dat het een beetje, nja, ok, BEHOORLIJK, jammer was voor Wouter etc., maar we waren er gelukkig het meest omdat Nynkes broer (één van de -s die Nynke heeft, moet ik zeggen) in het campagneteam van Wouter had gezeten, we wilden hem laten weten van 'wij zijn er' en om hem te verdedigen tegen willekeurig wie, bijvoorbeeld de Bekende PvdA-Vrouw met blond haar die tussen een paar gulzige slokken wijn door keihard ging zeggen 'het was een KUTcampagne' (wat ben je dan voor ho).

Het werd na het bekendworden van de uitslagen geen mega-Tanzfest, niet heel raar. Nynke en ik waagden als enigen toch een paar moves. Omdat wij opgewekte types zijn, maar ook omdat de zwerm journalisten niet op ons af kwam om te vragen op wie wij hadden gestemd.

En ik dus niet 'Femke Halsema' (en hóe!!) hoefde te zeggen.

Hoewel ik me daar uiteraard niks voor schaam; maar volkswoede, Hoekse & Kabeljauwse twisten; liever niet op doordeweekse woensdagen.

In mijn hart moet ik huilen, maar ik doe nonchalant

Dit weekeinde was het Smartlappenfestival in Utrecht. Hoe. Heerlijk. Is. Dat??

Nou, héél, dus.

We waren in De Zaak (met Markje en Freia dus en met mij) omdat we daar al een aantal jaar in het rond slieren & dat ons uitermate bevalt.

Binnen een kwartier waren we vrienden met een groep mensen uit Kerkdriel. Hoofdpersoon in deze groep was een Overleden Mevrouw. De groep bestond uit haar man, haar broer, de buurman van haar broer en haar beste vriendin (en nog 28 *geen grap geen grap* anderen, maar die waren ergens anders aan het hossen).

De Overleden Mevrouw was altijd helemaal gek geweest van smartlappen en dito festivals, dit was het eerste jaar zonder haar. De groep had het leuk en we dansten en zongen allemaal op alles mee. Als de man van de Overleden Mevrouw het moeilijk had, gingen de anderen hem omhelzen.

De beste vriendin van de Overleden Mevrouw werd gebeld. Toen ze terug kwam vertelde ze 'mijn enige dochter staat op het punt om te bevallen, om de vijf minuten heeft ze weeen. Het is mijn eerste kleinkind'.

"WOW', dacht ik. 'Deze groep IS een levenslied!!'

(mijn hart pinkte een traantje weg, maar ik bleef inderdaad)

Als hij stuk is, dan is de tv eigenlijk maar een grote sta-in-de-weg

De Opening van de FMR is achter de rug. Ik heb dagen als een idioot in het rond gerend met minstens twee telefoons per oor terwijl ik iedereen die ik onderweg tegen kwam aanmoedigingen of -wijzingen toeschreeuwde - met schuim op de mond en post-its aan al mijn vingers.

Nu is de rust weergekeerd, de opening was een succes en ik heb nog geen poederbrieven gekregen van de facilitaire dienst of anderen, dus ik zeg wahoe.

Nu ik weer tijd heb voor dingen als 'knipperen met je ogen', en 'courgettes' en andere dingen die het leven aangenaam maken, dacht ik van 'laat ik es de tv aanzetten en kijken of het inmiddels al kerst is ofzo, want ik ben de tel een beetje kwijt'.

Toen was dus de tv, of eigenlijk de kabel stuk, kwam ik achter nadat ik drie kwartier op de afstandsbediening had getwisterd.

*ogen open gesperd, mond scheef open gezakt en zó ver onderuitgezakt op de bank hangen dat mijn kin mijn sleutelbeen raakt*

Mha haha haaa há

HEERLIJK!!! Freia en ik gaan oud&nieuw in Rome vieren!! Met passie!!

Ik buig voor jou

Mijn baas; degeen die bepaalt welke werkzaamheden ik doe en wanneer, is niet een directeur of een manager of iemand van soortgelijk kaliber. Het is ons kopieerapparaat. En dat is me een kut, je wilt het niet weten. Ik haat het ding zo-ho-ho. Echt met verzengende passie, kan ik wel zeggen.

Het ding doet (bij voorkeur) niks. En zeker als je meerdere kopietjes wilt; vergeet het maar. Printen? P hhhhhhhhhhhhhhhhhh áhááá ááá! Van welke planeet kóm jij?? En hij doet alles vergrendelen wat je er heen stuurt; en geeft het niet meer vrij. Maarrr hij gaat wel wel alles bewaren in zijn geheugen; zodat je altijd achteraan staat en een eeuw moet wachten (op niks, overigens, op helemaal niks, maar toch).

En hij zegt altijd van 'me la is open doe er ff wat aan'. Dan kan je op de la beuken wat je wil (even voor de goede orde; de la zit natuurlijk al die tijd gewoon dicht) maar je krijgt gewoon mooi niks.

Het tapijt tussen mij en het kopieerapparaat is afgekoold van de hoe vaak en hoe snel ik er over heen loop.

Ik hou best van de techniek etc. maar met een kopieerapparaat-printer is het toch echt zo, dat hoe meer hij kan, hoe meer er standaard stuk gaat.

GEDOE!!

Van het Uitgaan tot Nu

Ik zal jullie eens even bijpraten over hoe de dingen erbij staan. Zaterdag gingen Nynke en ik uit met Maeb en A. te A.

Eerst hadden we gegeten en gekletst en dat was allemaal heel erg leuk. Vervolgens deden we onze dixo-pakken aan om in te gaan dansen. We belandden in de Havana en dansten daar met andere losgeslagen mensen in het rond, het was heel grappig.

Tot ongeveer 02.00 uur, want toen werd ik ziek. Ik mhhhoest naar buiten. Ik voelde zo *wriew wriew* in mijn hoofd en buik. Toen zijn we dus maar naar huis gegaan. Nynke en Maeb gingen dapper voorop en A. te A. sleepte mij professioneel achter hen aan richting Ledig Erf.

Toen kwamen we thuis en de buitenlucht had me goed gedaan. Maar op mijn kamer rook het dus niet naar buitenlucht, maar naar de eerder die avond gegeten gebakken aardappels. En dat was teveel, mijn maag dacht 'uééérk!' en voor het eerst in zeer lange tijd lag ik een paar seconden later de pot te omarmen omdat ik van die gebakkenaardappeltjeslucht moest overgeven.

Ik ben vervolgens eigenlijk nah, ziek geweest zegmaar. In bed liggen, slapen, niks eten, hoofdpijn, ik ben sinds ik 14 ofzo was niet meer zo ziek geweest.

En dat is dus best een tijd geleden, want vandaag vier ik mijn 27e! Verjaardag!! (En ik kon vandaag alweer een kentenbol eten, dus dubbel hoezee.)

Ik had nooit zo'n beeld bij die film

Donderdag keek ik samen met De Jongen die op Rutger Hauer Lijkt de film 'The Bodyguard'. Ik snapte er niks van, maar DJdoRHL wel. Voor de andere mensen die ook denken van 'wiew ik snap dat ook nooit', laat mij dit voor je ontrafelen:

Kevin Costner kan heel goed zingen (in de film dus). Hij moet daarom tegen zichzelf en anderen worden beschermd en dat doet Whitney Houston want zij is De Beste Daarin.

Whitney Houston heeft een speciale gave; ze doet gedurende de gehele film veel aan buikzingen om hem gerust te stellen. (Let maar op; dan hoor je haar zingen, maar dan beweegt haar mond helemaal niet!!1!!!!11!)

Pistolen, sneeuw, een kind en een zus, iets met ene Oscar (schimmig figuur) en een geavanceerde schietcamera.

En dan op het laatst is Kevin dus die oude vrouw en dan loopt hij naar achter op de boot en gooit de ketting met de blauwe steen, waar het iedereen om te doen is, overboord.

...

En Osama is op Whitney, mhihi!