Jaaa!
Dit wordt inderdaad een vies verhaaltje.
Gisteren was zo'n dag dat je de avond ervoor in je bed bent komen te liggen en dat je halverwege de nacht denkt; kut, mijn make up zit er nog op maar, *heft hoofd op van kussen; kamer valt om*, opstaan is geen optie en erger dan de panda-look zal mijn straf niet zijn.
Edoch.
Toen ik zondag dan wel echt opstond, had ik prikogen en showde inderdaad een majestueuze panda-look, maar okay, met dat bijltje hebben we vaker gehakt en dus begon het Grote Schrobben. Na het Schrobben echter, was de make up wel weg, maar mijn ogen bleven voelen of Klaak Vaak er een kruiwagen met slaapzand in had gekiept, waar twee korreltjes reeds ruim hadden volstaan.
Okay gewoon even rustig doen. Niks aan de hand. In de loop van de dag helaas, zagen steeds meer mensen me voor een Kinky kapper aan (en dan ben je er niet best aan toe, mensen, NIET BEST), en renden op straat kinderen me na van ' dat is Red Eye Moody, de zus van ...' etc.
Maar goed. Ik dacht 's avonds van ' okee, paracetamol en goed slapen' . Inderdaad, dat was zo, maar vanmorgen kreeg ik mijn ogen dus niet meer open. Ik moest ze met watjes met lauw water deppen om ze tot spleetjes krijgen en kon niet ophouden met het neurieen van ' bright eyes BURNING LIKE FIRE' ; heb dus meteen maar even een afspraak met de dokter gemaakt.
Heerlijk; een co-schapperrrrrrrr! Nee, maar echt. Niks op tegen. Ik kwam binnen en hij zei na een schrandere blik op mijn ketchup-ogen 'volgens mij weet ik wat je klacht is'. (Een adequaat geneesheer is m.i. alles wat je op sommige momenten in je leven nodig hebt.) Om absolute zekerheid te krijgen, of ik nou een gebroken knie had of ontstoken-oog-iets, drupte hij iets oranjes in mijn oog, deed het licht uit en Knight Rider-de met een groene lamp van links naar rechts over mijn oogbol. "Er is een vliesje ontstoken waar de oogadertjes in liggen" , zei hij met een ernstig gezicht. "Het komt meestal door droge lucht en dan een bacterie." (werk en bieb werk en bieb!!)
"Je krijgt een gel voor in je oog en dan is het over vijf dagen wel weg." Okay, nou dan zie ik er de komende dagen uit of ik met mijn ogen open onder water heb gezwommen (twee weken, non-stop) maar dat vind ik te overzien (hahaaaaaaaa; er zijn zo veel uitdrukkingen met het werkwoord 'zien', daar sta je niet bij stil totdat). Terwijl hij zwierig een recept voor ooggel uitschreef, en me nog een laatste keer schuin aankeek, besloot mijn arts in de dop zijn eerste gesprek-met-patient op deze maandagmorgen. "Ohja, dat oranje wat ik in je oog heb gedaan, dat komt er waarschijnlijk via je snot weer uit, dat wordt dan ook oranje. Fijne dag nog."
En hij had gelijijijk!
