Als hij stuk is, dan is de tv eigenlijk maar een grote sta-in-de-weg

De Opening van de FMR is achter de rug. Ik heb dagen als een idioot in het rond gerend met minstens twee telefoons per oor terwijl ik iedereen die ik onderweg tegen kwam aanmoedigingen of -wijzingen toeschreeuwde - met schuim op de mond en post-its aan al mijn vingers.

Nu is de rust weergekeerd, de opening was een succes en ik heb nog geen poederbrieven gekregen van de facilitaire dienst of anderen, dus ik zeg wahoe.

Nu ik weer tijd heb voor dingen als 'knipperen met je ogen', en 'courgettes' en andere dingen die het leven aangenaam maken, dacht ik van 'laat ik es de tv aanzetten en kijken of het inmiddels al kerst is ofzo, want ik ben de tel een beetje kwijt'.

Toen was dus de tv, of eigenlijk de kabel stuk, kwam ik achter nadat ik drie kwartier op de afstandsbediening had getwisterd.

*ogen open gesperd, mond scheef open gezakt en zó ver onderuitgezakt op de bank hangen dat mijn kin mijn sleutelbeen raakt*