Wanneer ik me o.a. uit de voeten maak

Ik kan best wat hebben; op vele vlakken en van aardig wat mensen.

Afgelopen week organiseerde ik het kerstontbijt van mijn Werk. Zo'n 130 mensen kwamen zich tegoed doen aan croissants, chocoladebroodjes allerlei soorten sap. De boterhammen bleven uiteraard liggen en de Stomme Gepensioneerde die te pas, maar vooral te onpas nog overal opduikt kwam (uiteraard te onpas) langs en begon te eten alsof hij tien dagen in het glazen huis opgesloten zou worden meteen zodra hij zijn vork neer zou leggen.

Kan ik hebben.

We hebben ook nog gezorgd dat de kerstpakketten werden uitgereikt, dat is net zoiets als in de middeleeuwen je hoofd door zo'n plank steken, terwijl je polsen daar ook in vast zitten. En de anderen hebben dan tomaten, als in opmerkingen over het pakket.

Kan ik handelen.

Ik heb het halve tuincentrum laten aanrukken om de tafels op te schmucken; via de telefoon heb ik de versiering uitgezocht terwijl het meisje-van-het-tuincenrum de kerstspullen beschreef als 'deze slinger is wat plukkiger dan die andere, zo met meer sliebertjes' en 'ik zou deze kersttakken dus niet nemen. Ze zien der niet uit. Je ken beter een kerstboom kopen en die dan kaal zagen als je takken wil.'

Oké, mij best. (Het zag er prima uit, uiteindelijk; ook als je niet alleen maar door je bijna dichtgeknepen ogen door je wimpers keek.)

MAAR. Ook ik heb mijn grenzen. Er moesten dus van die gruwelijke kerststerplanten op tafel. Oh, en die haat ik echt met passie; meerdere verkeringen heb ik er om uitgemaakt. Maar goed, andere mensen van Werk zetten ze neer (en ik deed snel prikkeldraad op hun blaadjes als niemand keek en dacht dan 'mhihihi').

Na het ontbijt kwamen er echter mensen op me af van 'wat doe je nou met die kerststerren?' (en ze keken dan verwachtingsvol). Dat gaat mij dus net even te ver. Het 'willen van kerststerren' kan ik gewoon niet mee omgaan. Zeker toen mensen zeer kemphanig begonnen te doen aangaande wie wanneer hoeveel plantjes mee mocht nemen. Ik heb toen 'hé hóóói!' gezegd en ben richting kerstvakantie gefietst; daar blijf ik de komende tijd mooi zitten.