Pizza Morte

Vrijdag kwam ik thuis. Ik had iets teveel gedronken. Het rook naar afgekoold, beneden bij de voordeur al. 'Dizz nie goe', dacht ik toen.

En inderdaad. Met het bestijgen der trappen werd de kaastomaatinfernogeur steeds penetranter. Toen dus de keuken. Iemand had -waarschijnlijk- een dode pizza. Treurig, naar, medeleven etc. Maar. Waarschijnlijk had deze weer alleendoorhetlevenmoetende eerder op deze vijdagavond besloten om zijn overleden pizza in mijn oven te cremeren. Tot hij zwarte ronde korst was. Toen heeft de nabestaande de as van de pizza over het hele aanrecht geschraapt (bij gebrek aan strooiweide??). En de doos op de keukenvloer gegooid. En toen doej.

Ik heb overwogen Moderne Manieren te mailen (check de website van Trouw; fotootje van een vrouw, zo'n klein blokje) om te vragen of het gepast was als ik een kaart zou sturen aan de nabestaande, of dat dat zou getuigen van lomp- en achteloosheid mijnerzijds.

Ik weet dat soort dingen nooit zo goed.