Hee HOI!

It's been tooooo long.

Het was druk; (&) hysterisch. Dus om te beginnen een korte update; ben afgestudeerd (8), heb nieuw werk, ben verhuisd; Den Haag. Heb De Man ontmoet.

Toen alle achter de rug was en het normale leven zich aandiende, (je raadt het al) raakte ik sofort oververmoeid en dat was heel rotte zwaar want dan voel je je klote en waardeloos en helemaal niet of je veel Grote Stappen in de Richting die Je Wilt & Hebt Nagestreefd hebt ondernomen.

En ik was dus mn inlogcodes van mn blog kwijt. En Nynke wist ze ook niet. Maar ineens wist ik ze toch wel weer!

Of moet ik een nieuw blog (zoikietsben.blogspot.com, haagseblog.com...) als een soort new-me-ish iets?

Eerst maar eens kijken of ik het nog wel kan, dat bloggen.

Tot snel!

:)

Als dus je Italiaanse raam stuk is

Om iets van half twaalf 's nachts kwamen Sanne en ik bij ons 4-sterrenappartement aan.

De Italiaanse Pipo van achter de balie maakte zich direct vrij impopulair bij ons door ons vet veel borg te laten betalen en 50 euro schoonmaakkosten (en de dweilen waren niet eens van goud. Of van platina. Of schoon.) En als we lakens wilden, moesten we b'talen en dekens kregen we niet en als we handdoeken (en dat waren dus theedoeken) wilden, moesten we dokken en we moesten met nog meer voorwaarden akkoord gaan dan wanneer je een huis koopt; en alles was volgens deze onze schuld; wat er ook zou gebeuren stond daar op.

Enfin. Wij naar ons riante appartement.WAH! Laat me niet lachen; het zag er niet uit en was al met al misschien 20 vierkante meter en je moest douchen, wasbakken, bidetten en plassen in iets dat we dus maar de plaskast noemden; het leek op zo'n IKEA-kast met drie delen-schuifdeuren. We besloten echter om soepel met tegenslagen en afzetterij om te gaan (want blijkbaar vechten tegen de bierkaai).

Toen bleek dus dat ons raam niet op slot kon. En we zaten op de eerste verdieping. En het schuine dak liep tot precies onder ons raam.

Dus wij naar Pipo.

Die zei.

'But you have insjurins, no??'

Wij:

'YES, but not against rape.'

We waren verder nog veel geergerd en scholden veel in het Nederlands op Pipo en belden de reisleidster enzo. Maar het mocht niet baten, ze konden het niet maken.

De volgende dag kwamen we terug bij het appartement en toen kwam Pipo heel trots achter zijn balie vandaan.

'So today we fixt your door!!!!!!!!!!!1'

Hmmm dag

Het was druk en verder was ik ook soms even vrij en dat moet je koesteren. Zo. Nu ik sorry heb gezegd zonder sorry te zeggen, kan ik jullie op de hoogte brengen van mijn avonturen van de afgelopen wekenOKmaanden.

Voornamelijk bestaan deze uit; 2 keer op vakantie (weekje Frankrijk zo'n 2 maanden terug en nunet een weekje Italië). En daar tussenin afstuderen, maar daar zeg ik verder niks over dan: 8.

Frankrijk

Markje en ik vertrokken op een zaterdagavond in de slagregens richting Frankrijk. We hadden heel de kampeerset schoongeschrobt, een tent geleend, koelbox geregeld, klapstoelen gekocht, dikke luchtbedden gecheft en onze ziel aan Beppie verkocht in ruil voor haar auto, so off we went. Na 18 uur hadden we eindelijk verzengende hitte bereikt en dat was wat we wilden. En Harry Potter. Die wilden we ook. En die hadden we ook.

Wij slierden dus zo'n beetje met de auto door intense hitte (en passant hebben we nog gebotst op de parkeerplaats van een supermarkt, maar daar konden we niks aandoen), we waren dodelijk vermoeid en toen bleek dat alle campings vol waren, of we moesten op het plekje gaan staan dat uit hooi bestond en geen enkele schaduw bood. Doei, stomme Fransen, dachten we toen.

We besloten toen om 1 nacht in een hotelletje te gaan slapen; om even bij te komen, dan zouden we de volgende dag wel verder zoeken naar een camping, nu waren we gewoon óp.

Na die eerste nacht dachten we… fuck die tent.

We zijn de rest van de week mooi in dat hotelletje blijven zitten. (lees; hebben als twee speklappen bij het zwembad Harry Potter liggen lezen en door vele, vele tijdschriften gebladerd terwijl de luchtbedden lekker in hun doos in de achterbak lagen te verkleven met zichzelf. Mhihihihihihihiihii.)

De volgende logjes zal ik wijden aan (whoow wat is er met mn lettertype gebeurd!!?111!!1?) de vakantie in Italie. Ik zal jullie dan vertellen :

- Wat er gebeurt als je raam stuk is (met o.a. dat ze je deur komen maken)

- over Gabriella (die normaliter in de hel werkt, maar vorige week ff niet)

&

- de plaskast

Als zwerver of als clown????

Freia schetste ooit het dilemma waar veel mensen (ok vrouwen) zich in zullen herkennen. Het antwoord op de vraag: wat zal ik aan doen vandaag? Soms doe je nl. je kledingkast open en alles wat voorheen nog prima & hip was is ineens verwassen, afgedragen, uitgelubberd en stom en je wilt er niet meer (dood in gev...) gezien worden.

Hoe je ook combineert; de vraag die zich op blijft dringen is: zal ik vandaag als zwerver de straat op gaan ... of als clown??

Ik kwam op deze anekdote omdat Nynke en geconfronteerd worden met een soortgelijk dilemma. Onze wasmachine is namelijk stuk. En wij dus moeten kiezen; gaan we stinkend of gaan we bloot? (Gelukkig mocht ik bij Sanne mijn was doen, en heeft zij die net bij mij langs gebracht, compleet gewasverzacht, lekker ruikend, schoon, en net zo mooi gevouwen als mijn moeder het zou doen.) Thanks, hon!

Met extra tzatziki, inderdaad

Het was vandaag zo'n dag waarop t niet mee zat. Ik had een borrel op nieuw werk afgezegd, waar hele leuke mensen zouden komen, voor een barbeque met oud werk. Ik had er echt zo veel zin in. Hoe zou het met iedereen zijn??

De NS was echter am hasslichsten vandaag. Zo van, als je om 17.00 uit Den Haag weg gaat, dan ben je om 19.00 in Utrecht, en je hebt half Nederland gezien. Toen moest ik dus nog drie kwartier treinen naar de bbq, en overstappen, en ik zou er gewoon veel te laat zijn. En dat trok ik bijzonder slecht.

Ik besloot bedroefd naar huis te lopen en onderweg dan maar een pita tzatziki en gekoold vlees te eten. Het motregende op mijn gezicht, het papiertje om mijn broodje werd slap. Ik had net het hele broodje op, en mijn gezicht gepoetst met een verfrommeld servetje, toen vier jongens me inhaalden.

Een van de jongens zei: "Hee."

Ik zei 'hoi' terug, perste er een glimlach uit en liep in elkaar gedoken door.

Jongen1: "Wil je met ons mee, om iets te drinken op Ledig Erf?"

Ik: "Nee dank je. Ik ben heel naar gezelschap vandaag, ik heb een rotdag. "

Jongen1 :"Je mag best heel de avond tegen me zeuren hoor." *trekt wenkbrauw op van 'ik meen dit'*

Ik: *glimlacht nu oprecht* "Ik heb even een rustige avond nodig."

Hij: "Dan bel ik je als je uitgerust bent."

Ik: "Hmmm, ja ... dat kan wel, ja. ... Ik vind het leuk je het vraagt, ik voel me alleen dus niet zo... ... tsja, gewoon niet zo. En ik heb te veel tzatziki op."

Hij: "Ik vind niet dat je er 'tsja' uit ziet hoor. Ik vind dat je er *keurt* ... áárdig uit ziet."

Ik: "Dank je wel."

Hij: "Een fijne, rustige avond dan. En ik bel je. Dag!"

Ik zei hem gedag en glimlachte terwijl ik de sleutel in het slot van de voordeur stak.

Een nieuw bericht, puur & alleen om M. te plezieren

Ja. Het is druk. Ik ga er zo ook weer vandoor, bij Erik eten, nicely. Maar eerst dus even een berichtje opdat M. niet meer te kijk staat als iemand die een dierenarts wordt; ooit, hopelijk en dankzij stukjes alhier te kijk staat als iemand die gieren negeert en spinnen slaat.

M. had op zich wel goede argumenten om te pleiten voor een nieuwe post. Hij zei: "Martha, dat stukje over die spin staat al 750 jaar op je log, en dat is bijna zo lang als de gotische Dom in Utrecht staat, en ik ben het zat, want al mijn vrienden zitten te studeren voor de laatste tentamens en als studieontwijkend gedrag kijken ze dan her en der en dan vinden ze jouw blog en dan snappen ze dat ik M. ben, omdat mijn naam met de M. begint en jij mij kent. En OK! ze snappen het ook omdat ik iemand ben die dingen doet waarover het goed bloggen is, en ik word er dus soort van op aangesproken op plagerige toon."

"En ohja," voegde hij nog toe. "In de tussentijd heb ik alweer een paar tentamens gedaan en weet ik dus alweer vet veel meer van dieren dan toen je dat vorige schreef, dus nu had ik één en ander waarschijnlijk heel anders aangepakt."

Voor jou, dus, M.

Als dieren je belagen bel M. dan niet, deel 2

M. en ik hadden net het eerste seizoen van '24' uitgekeken, toen ik mij herinnerde dat er een spinnetje op het plafond boven mijn bank zat. M. is iets langer dan ik, dus dat gebruikte ik als excuus om de achtpotige door hem te laten verwijderen. (Én M. wordt dierenarts, én toen met de gieren bij de beep liet hij me ook al aan mijn lot over... he owed me!!)

Ik: 'Hee. Wil je die spin weg doen?' *wijst op het plafond*

M.: 'Sure.' *Neemt nog een grote slok en zet nonchalant zijn glas neer*

M. klimt op de bank, pakt een kussen van mijn bank en geeft de spin een hengst.

M. (tevreden): 'Zo.'

Ik: *boos / verwilderd de gordijnen en vloer afspiedend* 'Ja, maar waar is hij nu?'

M.: *pakt glas weer en drinkt door* 'Weet ik niet, maar hij is van het plafond, dat wilde je toch?'

Ik: 'Ja, grote súkkel. Maar ik wil m niet op de vloer of in mijn gordijn ... dan kan hij nog beter op t plafond zitten. Je moest hem WEG doen, niet ergens anders in mijn kamer.'

M.: 'Oh dat begreep ik niet.'

Ik: 'KGGGG!!11!!'

(& als ik de kans krijg, doe ik Olvarit op je hoofdkussen)