De keer dat M. en ik The Godfather Trilogy gingen kijken
Eerst aten we uiteraard spaghetti. Met rode saus en gehaktballetjes. En dan moest de spaghetti rondom liggen en de saus en de ballen in het midden; the hight of Italian spaghetti sophistication.
Na het eten deden we dvd 1 in de speler. Vervolgens ging het een uur of 5 ongeveer zo:
M.: Is dit nou de jaren '30?
ik: Ik denk '20.
Film: It is 1946...
Wij: *schaamrood*
...
ik: Hee. Die nu dood is. Die ging net op weg om de man van zijn zus in elkaar te slaan omdat die zijn zus in elkaar sloeg, toch? Ik snap het niet.
M.: Ja, ik dacht ook dat hij iemand dood ging maken, die nu dus zelf dood is... *fronst* Ik snap het ook niet.
...
M.: Hee, die daar rent, die was toch gewurgd?
ik: Ja. Huh??
...
ik: *ogen tot spleetjes, wijst naar het beeldscherm* Volgens mij... is híj belangrijk. Ja, maar echt, want
M.: Ik denk van niet, want kijk, hij wordt doodgeschoten.
...
na film 1
M.: Ik ga ze mooi niet allemaal kijken.
ik: Hell no.
posted by Martha at
12:50 PM
3 Comments:
Mogen de recensies van de volkskrant voortaan zo?
Ik moet overigens wel zeggen dat aan het eind van film 2 veel duidelijk wordt (zo ver zijn we tot nu toe gekomen).
Er zijn dan nl. zoveel mensen vermoord dat film 3 waarschijnlijk een monoloog is met her en der een louche figurant.
Ik ben benieuwd.
Griet, beloof me dat je ze allemaal zult kijken. Anders vind je misschien een paardenhoofd in je bed...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home