Pfffft, noem mij Slaphart

Gisteren fietste ik naar de sportschool. Het was echt van dat mistige miezernovemberweer. Ik ademde de vochtige lucht in en rook de natte bladeren op de grond. De mist maakte druppeltjes aan mijn wimpers en ik dacht 'ik ben blij dat ik een warme jas en broek aan heb'.

En toen, zonder dat ik het wilde, dacht ik er achteraan 'en ... mén wat ben ik blij dat ik Braveheart niet ben ... want dan had ik heel mijn leven in zulk weer moeten rondpaardrijden; met veel te veel blote ledematen'.

Niet erg heroisch van me, maar wel echt waar.