Trouwens; YESSSSSS

Er zijn weer kastanjes!

De eerste heb ik heel voorzichtig meegenomen. Ik had gesport en vond m nog bijna helemaal in zijn dikke groene stekeljas gehuld, op het paadje-waar-je-niet-mag-fietsen. Hij hield zich stil en gluurde slechts door een klein spleetje afwachtend naar buiten. Nu ligt hij al een paar dagen in de boom van Ons Wereldje, en elke dag gaat dat geweldige bruine oog een stukje verder open.

Zo, zó mooi!