Het is een zomernacht in Utrecht, en ik ben hier thuis

's Nachts als Utrecht eigenlijk alleen van de katten is, loop en fiets ik graag door de stad. De nachtelijk verlichte Dom blijft mooi. Na een laatste blik loop ik altijd het liefst over de Trans; even kijken wie in Lokaal 9 zitten, maar wel zelf onzichtbaar in de schaduwen blijven. Doorlopen. Vervolgens blijf ik even staan kijken op de kop van de Kromme Nieuwe Gracht 'hoe is het met de bomen en werven?' 'kan ik vanaf hier Atlas zien staan op dat hoge huis rechts?', om daarna door te gaan naar de Jeruzalemstraat. Hier ga ik altijd even op het putdeksel staan, omdat het water hier vaak hoorbaar onderdoor kolkt. Dan loop ik weer door, langs het deurtje waarachter Dick Bruna altijd met een lachje verdwijnt, om nieuwe avonturen van Nijntje of Betje Big te schrijven en tekenen. Verderop zit vaak een kat onder het krulwilgje vriendelijk te knipogen; altijd gedag terug denken. Aan het eind van de Jeruzalemstraat sla ik linksaf, richting park Lepelenburg. In de zomer zitten hier altijd wel mensen te praten of muziek te maken met een fles wijn naast hen in het gras, af en toe spelen ze spelletjes. Dan ga ik weer verder, langs het water over het klimmende en dalende pad richting de Sterrenwacht. In het park voor de Sterrenwacht, daar waar de hoge bomen als in een heksenkring staan, hou ik altijd even stil. Soms zitten daar, in het donker onder de bomen, mannen in grote leren stoelen sigaren te roken te roken, maar dat is echt maar soms. Dan ga ik weer verder, langs de stenen hond, langs het huis met de hoge plafonds, waar bij feesten de lichten aan zijn in de schilderijenkamer. Bijna thuis. Nog even langs de parkeerplaats voor de kerk en het Centraal Museum, om de bomen daar te bezweren; 'ooit heb ik een tuin met jou erin'. Dan verder langs de kleine huisjes, en met een blik op de lichtjes van Ledig Erf ben ik thuis.