Mijn karma, de roetzwarte korst

Ik had een stomme dingen doen-dag. Ik had zo'n zak moet boeken die je krijgt als je al heul lang niks hebt gehaald bij de boekenclub (Psychologie van de Hond en Knakworsten Zonder Mayo Eten bij Laag Water). Die moest ik ruilen. Mijn MP3-speler was weer / nog stuk (ging aan, en wilde vervolgens niet meer uit...). En dan blauw oplichtende schermpje in mijn tas de hele dag. Maar echt. Een tamagotchi-achige hysterische drang tot ingrijpen, maakte zich van mij meester. (Maar ik moest echt 18 uur wachten tot hij leeg was. Ik zeg je, een nagel aan mijn doodskist.) En dan was er nog het epileer-monster, hij maakte een hels kabaal maar vervolgens was er geen haar op zijn hoofd die er aan dacht om er ook maar éentje uit mijn been te plukken.

Bij de boekenclub heb ik dus gelogen omdat ik veel te laat was en de boeken dus niet meer mocht ruilen. De man was heel lief en liet mij alsnog andere boeken uitzoeken in de winkel. JES. Toen naar de Media Markt, met de MP3-speler. Dom! Ik had mijn credits voor die dag gewoon al gebruikt, kreeg geen loon, mocht niet langs start en wel meteen naar de gevangenis enzo. Ik had de valse nicht die mij zag en dacht 'ik mag jou niet, sista, en je gaat bloeden'.

Ik: "Mijn MP3-speler doet het niet, hij wil niet meer uit... De vorige keer is hij ook stuk gegaan, zou ik dus misschien een bon kunnen krijgen zodat ik een andere uit kan zoeken? " (Ok, dit is de verkorte versie.)

Hij: (met ingezogen wangen) "Néé!" *grist MP3-speler en bon van de toonbank, loert ondertussen vals naar mij* "Ik stuur hem op naar de fabriek. Ik denk dat je hem een maand kwijt bent ofzo." *afwachtend met vingers tappend*

Ik: "Oh, uhm, nou. Ik zou liever een andere oplossing vinden... nu ben ik m erg lang kwijt en over een maand ben ik precies op vakantie en dan heb ik hem daar dus ook niet."

Hij: *in nopjes* "Jammer joh, truttekut met stom haar-" nee, hij zei zoiets van "Ja zo moet het echt met de policy enzo."

Ik: *extreem verslagen* "Oke, dag en bedankt? dan." (*Jij LULLLLL*)

Het voordeel van deze aanvaring was, dat mijn karma weer in evenwicht was!!!

Háhá!

Nou, en met het epileerapparaat ging ik dus niet-liegend terug, en de mevrouw zei van "rottig" enzo en zou iemand er voor mij naar laten kijken.

De spelende vrouw zou vervolgens nooit meer in een winkel liegen. Maar ik wilde gewoon kost wat kost die hatelijke boeken kwijt.