Koekwerpen
Gisteren zat ik op mijn balkon te studeren (maar eigenlijk Jessica Fletcher te kijken en me af te vragen hoeveel neefjes en nichtjes zij wel niet heeft. In elke afleverig komt namelijk wel iemand voorbij die haar 'Aunt Jessica' noemt...). Enfin. Er werd aangebeld, het was Simon. Hij liep (/ zwoeberde; hoeveel had je al op hee??) langs mijn huis en had chocolate chip cookies en Pringles bij zich en dacht 'misschien wil Martha dat ook wel'. Hij kent mij vrij goed; ik wilde inderdaad best een koekje. Het naar boven brengen / beneden gaan halen van het koekje leek erg saai en dus besloot Simon het koekje vanaf de straat naar mijn balkon te gooien. Het eerste exemplaar eindigde op de stoep, maar hee, dat was het proefballonkoekje. Het tweede eindigde echter keurig in mijn hand, hetgeen mensen op het nabijgelegen terras spontaan in applaus deed uitbarsten.
Als je ook langs mijn huis fietst met koekjes, bel dan dus gerust aan, of gooi er gewoon eentje op mijn balkon, dan vind ik m wel als ik thuis kom. Alvast bedankt!!
3 Comments:
Hahahaaaa! Dit roept herinneringen op van een gigantische doos negerzoenen, de gevel van de plaatselijke Bas vd Heijden, en twee 12 jarige partners in krime in het bezit van een oersterke slingerworp-arm.
Ik zat gisteren samen met mijn huisgenoten nog de loftrompet te steken over chocolate chip cookies, die wij zo node misten. Toch kwam Simon niet bij mij langs. Hufter...
ow en da was nienke die wa zei sorry mn naam niet gemeld.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home