Ziekte van Pfeiffer

We zaten in de tuin toen Oma vroeg hoe het met Griet is.

Oma: "Ze heeft toch de ziekte van Pfeiffer?"

"Klopt", zei ik. "Maar het gaat goed met haar hoor. En ze is hier, dus u kunt zelf aan haar vragen hoe het met haar is."

Oma: *vertrouwelijk, met een hand op mijn arm* "Nee, daar gaat het niet om. Weet je wat het is? Ik denk dat ik misschien ook de ziekte van Pfeiffer heb..."

Ik: "Waarom denkt u dat dan?"

Oma: "Nou, als ik ben opgestaan en ik heb een paar dingen gedaan, dan moet ik even gaan zitten want dan ben ik al moe. Dus ik dacht 'misschien heb ik dan ook de ziekte van Pfeiffer', want Griet had dat ook en zij was daar heel moe van, toch?"

Ik: "Ik denk dat dat wel mee zal vallen, hoor, met die Pfeiffer. En u heeft toch ook geen keelontsteking ofzo?

Oma: "Nee, dat heb ik niet." *peinst wat voor zich uit*

Ik: *hoe breng ik dit tactisch??* "Ik denk dat het komt omdat u 91 bent..."

Oma: "Zou je denken?"

Ik: "Ik denk het wel, ja."

*Oma weegt eea tegen elkaar af en besluit dat 91-zijn niet de oorzaak van haar vermoeidheid is*

Oma: *neus in de lucht* "Ik ga het toch nog maar eens aan de dokter vragen."